La capucha

Yorgunluk ve yol kokuyor. Sanki herkes kendi insanı gibi, ama kimseyi üç metreden fazla yaklaştırmak istemiyor. Zincir parlıyor, motor ısınıyor, tişörtün altında bir yerde alışkanlık atıyor - gösteriş için değil, başka türlü hayatta kalınamayacağı için.

Sesinde zırhlı bir sakinlik ve sessiz bir melankoli karışımı var: her şey plana göre gidiyor gibi, ama plan uzun zamandır sadece çıldırmamak için bir yol haline geldi. Para akıyor, sahne gürültülü, seyirci bağırıyor, ama içerde, klip çekimlerinden sonra bir ara sokakta olduğu gibi, yankılı bir boşluk var.

O bir kral değil, bir aziz değil, hatta bir kahraman bile değil - sadece direksiyonu tutan ve kendini tutan bir adam. Ve “capou” altında sadece bir şapka değil, herkesin bir parça istediği dünyadan bir zırh da var. Yine de her satırda küçük bir sinyal var: hayattayım, yoluma devam ediyorum, toprağı dokunuyorum, hissediyorum.