Così così

Toplumsal ahlakın yüzüne atılmış bir tükürük. Burada sözler mitingdeki davullar gibi gümbür gümbür çalıyor - “herkes doğru, zeki, dahi” ama içten içe tembel bir “neyse, boş ver” sesi geliyor. Her satır sanki tuvalet duvarına kalemle yazılmış gibi: öfke, kendini alay etme, kendi hatalarını kabul etme ve aynı zamanda yasaklar ateşe körükle gitmekten başka bir şey yapmadığında özgürlüğün tadı.

Ritim, yüksek sesli bir hoparlörle akşam yürüyüşü gibi küstahça ilerliyor - yüksek sesle, biraz uygunsuz, ama dürüst ve gösterişsiz. Bu müzik alkış istemiyor, sadece sinirlerin üzerinde dans ediyor, gülüyor ve alay ediyor: “yapamazsın” dedikçe, “yapmak” isteme isteği artıyor.