らしさ

Bu şarkı, özeleştiri ile inatçı hayallerin ışığı arasında bir yerde, zayıflıklarını çok iyi bilen ama yine de büyük planlarından vazgeçmeyen bir insanın günlüğü gibi yankılanıyor. Burada parlak kahramanlıklar yok: sadece sıyrıklar, kendini alaya alma bandajı ve sonsuz “ne olmuş, ama gerçek” var.

Sözler, sanki kendi şüphelerini aşmaya çalışır gibi, nefesini keserek ama hızını kesmeden birbirini takip ediyor. Her kıtada, kendine duyulan öfke, gözyaşları arasında kahkaha ve ayakta kalmaya yardımcı olan o “karanlık” yoldaşa duyulan beklenmedik sıcaklık gibi tanıdık bir karışım var. Bu, garantisi olmayan bir yarış hakkında, nasıl kusurlu olup yine de kendi zirvenizin böyle doğduğuna inanmak hakkında.