愛を伝えたいだとか

Bu sabah manzarası biraz fazla sağlıklı görünüyor: güneş hareketli perdelerin arasından sızıyor, saçlar biraz dağınık, yumurta tavada çatlamış ama yine de lezzetli. Gün sıradan geçecek gibi görünüyor, yani fena değil. Bu sıradanlığın arka planında hayaller absürt bir şekilde güzel görünüyor: elinde bir gül ile dans etmek, “seni seviyorum” demek, bunu kulağa ucuz değil, gerçekçi bir şekilde söylemek.

Ama gerçeklik inatla kendini hatırlatıyor: yağlı tişört, kot pantolon, kendi düşüncelerinde kolayca boğulabileceğin kanepe. Sanki “filmlerdeki ideal erkek” olmak istiyormuşsunuz gibi, ama sonra ideal olanların kimseyi ilgilendirmediğini hatırlıyorsunuz. Ve hemen rahatlıyorsunuz - olduğunuz gibi kalabilirsiniz: beceriksiz, komik, biraz duygusal. Önemli olan güller ve mumlar değil, gün batımında buluşmak, en sıradan günün bile bir hediye haline geldiği an.