ブルーベリー・ナイツ

Aşkın güller ve film sonları hakkında değil, ciltte kalan kokular ve akıl “geç” diye bağırsa bile hayaletlere tutunmak gibi alışkanlıklar hakkında olduğu şarkılar vardır. Acı, yapışkan, gece barında içilmemiş bir kokteyl gibi, saatler çoktan ritmini kaybetmiş ve “25:00” sonsuza kadar uzuyor.

Burada kahramanlık yok, sadece paslı merdivenlerde yorgun döngüler ve utanmaz bir rica: “gitme, terk etme”. Şarkı, kendi aptallığını itiraf ediyormuş gibi geliyor - ve bunda garip bir güzellik var. Çünkü yıkımda bile bir hassasiyet hissediliyor: masallardaki efsanevi aşk değil, gerçek, kusurlu, yaban mersini ve tuz tadı olan, nedense hala ayakta tutan bir aşk.