SIEMPRE SIN PRESERVATIVO

Pembe ışıklarla aydınlatılmış gece caddesi, bas sesleri kendinden emin bir kısrağın adımları gibi yankılanıyor - tehlikeli bir şaka ile cesur bir meydan okumanın karışımı. Sert, doğrudan karaciğere işleyen bir ses: koşu, kaçış ve gösterişli rahatlığı karıştırıyor - “kaçış için spor kıyafeti”, dişlerde sigara, boyunda zincir ve aynı anda hem dans etmek hem de saklanmak istemenize neden olan asi bir kahkaha. Etrafında - sıcak sözler, “engelsiz” şakalar ve erken başladıkları ve kendi yollarıyla hayatta kaldıkları hakkında yazılar; kuralların tavsiye olduğu, yasa olmadığı bir sokak hissi.

Burada ironi sıcak, neredeyse ailevi: “bunu yap”, “anneme selam söyle” istekleri, bir parça fars tınısı olan tehditler - sanki sözlü bir semaver, en beklenmedik anlarda kaynayıp buhar çıkaran. Tüm metin, cebinden çıkan kısa notlardan oluşuyor: kaba, komik, hassas, sanki kara mizah dostluk, korku ve hazırlıklı olma alışkanlığı hakkında şarkı söylemeyi öğrenmiş gibi. Gülümsemek ve anlamak kalıyor: bu gece öyküsünde kimse özür dilemiyor, ama herkes çıkış yolunu nerede arayacağını biliyor.