Alo Alo

Hiçbir yere ulaşmayan aramalar, telefonda söylenmemiş sözler ve kafada hafif bir sis - sanki gece kendisi telefona anlaşılmaz ama önemli bir şey fısıldıyor gibi. Burada “alo” ve zil sesleri arasında bütün bir hayat gizleniyor: biraz pişmanlık, biraz gurur ve her şeyin kontrol altında olduğunu gösterme alışkanlığı.

Müzik çalıyor, sokaklar geçip gidiyor ve düşünceler, kablolardaki sinyaller gibi dolanıp duruyor. Biri gidiyor, biri geri aramayı unutuyor, biri ise sadece biraz sessizlik içinde kalmak için sesi kapatıyor. Telefonun öbür tarafındaki dünya - biraz kaba, biraz lirik, ama şaşırtıcı derecede canlı.