Obudziłam się dla Ciebie

Uyandığınızda, uykunuzu almış olduğunuz için değil, içinizdeki bir sesin artık yanınızda olmayan birini çağırdığı için uyanırsınız. Sessizlik, çaydanlık sessizdir ve güneş bile bakmaya çekinir - çünkü o da her şeyi anlar.

Uyku ile gündüz arasındaki dayanılmaz sessiz an, her şeyin düzeltilebileceğine inanmak istediğiniz an - sadece “biz”in bitmediği gerçekliğe kadar uyumak istediğiniz an. Ama sabah inatla aydınlanıyor ve hatırlatıyor: gün kısa, gece çok uzun olsa bile, yine de yaşamak zorundasınız. Hafif bir eksiklik hissi olsa da - “yetersizlik”ten sonra kalan o his.