Po cichu, na palcach

Burada her şey parmak uçlarında gerçekleşiyor - sanki herhangi bir gürültülü hareket, kırılgan ve neredeyse kutsal bir şeyi korkutup kaçırabilirmiş gibi. Hava yoğun, biraz metalik, fırtına öncesi gibi. Kalp, çatlaklara rağmen yavaş ama ısrarla atıyor. Çünkü bazen acı bile güzel ses çıkarabilir - fısıldayarak söylenirse.

Bu şarkıda duygular sanki ince buz üzerinde yürüyor: dikkatli, ama garip bir zevkle. Burada yakınlıktan titremeye izin verebilir, korkunun dansın bir parçası olmasına izin verebilirsiniz. Ve etrafta her şey yıkılırken, içten içe yine de ateş yanıyor. Küçük, inatçı, sönmez bir ateş.