По-другому (Acoustic Version)

Şubat sanki gezegeni kapatmış ve geri açmak için acele etmiyor: vaatler eski kurallar gibi ihlal ediliyor, göğsümde ise ya kahkaha ya da küçük bir adrenalin fırtınası var. Sahneler, kötü bir kabare gösterisindeki numaralar gibi birbirini takip ediyor - bir yerde dans dönüyor, bir yerde duraklama çınlıyor ve tüm bunlar nedense ıslak asfalt ve sigara kokuyor, ki sigarayı bırakmak sevme alışkanlığından vazgeçmekten daha kolay.

Eşikte - sarhoş ve öfkeli, gerçeklikten çatlayan gece kararlılığıyla; yanında - başka biri, nakaratı gürültülü bir konserden daha sıcak. Kahramanlar ya da drama hakkında değil, o garip gündelik sihir hakkında: aşk, tek kural olmaktan çıkıp “farklı” bir şeye dönüştü. Bu bir trajedi değil, ironik bir gülümsemeyle düzgün bir bilmece - alışkanlıkları bırakabilir, konseri bırakabilirsiniz, ama geçmişi öylece silip atamazsınız.

Nakarat, davetsiz bir kalp ritmi gibi geri döner: bir başka acı verici an - ve yine yaşama arzusu. Burada patetiklik yok, sadece sıcak, hafifçe cüretkar bir kararlılık var - değişiklikleri kabul etmek, yeni nakaratla ısınmak ve gecenin kırık vaatlerden daha gürültülü olmasına izin vermek.