Пошлю его на… (Acoustic Version)

Gece fırtına ve ıslak asfalt kokuyor, zaman eski bir lastik ip gibi uzuyor. Kelimeler sadece su, ama gözler cevabı olmadığı yerde arıyor: sessizlikte, titreyen gökyüzünde, gök gürültüsü ile ışık arasındaki duraklamada. Arzu basit ve aynı zamanda komik: sanki evrende mucizeleri ekspres teslimat hizmeti varmış gibi, yıldızı gökyüzüne gönderecekler.

Tekrar - kalp atışlarını saymak gibi: “bir başka acı verici gün geçecek ve yaşamak isteyeceksin”. Bu bir vaat değil, küçük bir hayatta kalma talimatı: yıpranmış bir valizin üzerine umut koy, içine ironik bir iyimserlik koy ve bir yıldızın üzerinde elini sallayın. Biraz naif, biraz cesur - uykusuz bir gece için ideal bir kombinasyon.

Burada büyük olayların draması yok, sadece gündelik sihir var - göndermek, beklemek, nefes almak. İroni nazikçe gülümsüyor, çünkü yıldız geç kalırsa bile, yaşama arzusu fırtınadan daha yüksek sesle kendini duyuruyor.