Last Living Souls

Bazen, etrafımdaki her şeyin uzun zaman önce dijital yansımalara dönüştüğü hissine kapılıyorum - hareket ediyorlar, konuşuyorlar, gülüyorlar, ama sanki otomatik pilotta gibi. Ve içlerinde - kendi düşüncelerinin yankısının çınladığı boş bir bekleme salonu. Bu parça tam da oradan geliyor: gerçeklik ve simülasyonun sınırından, * “hala hayatta mıyız?”* sorusunun trajik değil, neredeyse sıradan bir şekilde yankılandığı yerden.

Her şey yavaş, ritmik bir titreşimle titriyor, tıpkı bodrumdaki bir lamba gibi, yanmaya mı sönmeye mi karar veremiyor. Müzik bir cevap beklemiyor, sadece hatırlatıyor: çaldığı sürece canlı. Otomatik pilotta olsa bile.