November Has Come

Dünya sanki sis ve eski radyo paraziti arasında asılı kalmış gibi. Ritminde, yorgun bir metropolün kalbi gibi tembel bir nabız atıyor, hala uyuduğunu mu yoksa ataletle yaşadığını mı anlamamış. Kelimeler havada sigara külleri gibi dağılıyor: sanki bir anlam taşıyorlar, ama onu yakalamak istemiyorsun - bırak başının üzerinde dönsün. Her seste sokakların hafif kirliği, bodrumların rutubeti ve çok şey bildiği için gürültücü olamayan yorgun bir dahinin özel bir cazibesi var.

Ve Kasım ayıyla ilgili satır okunduğunda, meselenin ayla ilgili olmadığı anlaşılıyor. Bu, her şeyin çoktan olmuş olduğu, ama senin bunu özlemeye karar veremediğin zamanla ilgili. Müzik, eski bir otobüsün rölantide çalışması gibi ilerliyor: gıcırdıyor, sallanıyor, ama bir yere götürüyor. Ve bu gevşek dürüstlükte nadir bir sakinlik var - her şeyin kontrol altında olduğunu taklit etmek zorunda kalmadığınızda gelen o sakinlik.