exile (feat. Bon Iver)

Bazen ilişkiler, sonu bilindiği halde her seferinde aynı acıyı yaşatan, tekrar tekrar gösterilen eski filmleri andırır. Her şey güzel görünüyor: ışık yumuşak bir şekilde düşüyor, kahramanlar birbirlerinin karşısında duruyorlar, ama aralarında eski bir makaradaki film şeridi gibi gergin bir hava var. O hala onun elini tutuyor, ama sahne çoktan bitti, alkış olmayacak.

Bu, skandal ve havai fişekler olmadan sessizce ayrılma hikayesi. Artık kelimelere gerek yok, çünkü tüm “işaretler” verildi, ama kimse onları okumak istemedi. Dünya aynı gibi görünüyor, ama tanıdık sokaklar yabancı hale geldi ve ev sadece geçmişin haritasında bir nokta oldu. Ve geriye sadece kapıyı çarpmadan kadrajdan çıkmak ve jeneriğin sonunda bitmesine izin vermek kalıyor.