Gigante de Cristal

Bazen kalp bir organ değil de apartman gibi gelir. Sanki huzur içinde yaşıyorsun, ama birdenbire biri kapıyı çarpıp taşınıyor ve hemen boşluk, yankı, koridorlarda yankılanma başlıyor. Her şey yerinde gibi görünüyor - duvarlar, mobilyalar, hatta sabahları kahve kokusu - ama sıcaklık artık yok. Ve geriye sadece bekleme alışkanlığı kalıyor: acaba geri dönecek mi? Acaba yine kapıyı çalacak mı, ama orada başka bir kilit var, ama duvardaki deliği kapatmak mümkün olmadı.

Müzik - sanki kırık camdaki fener ışığı gibi. Yumuşak, ama çatlaklarla. En güçlülerin bile parçaları olduğu ve bunların hala başkalarının yansımasından parladığını kabul etmenin ne kadar zor olduğu hakkında.