Il brivido della vita

Bazen tek gereken, hayatın yeniden nefes aldığını hissetmektir. Biraz sınırda olsa da, gömleğinde suçluluk ve yüzünde aptalca bir gülümsemeyle. Her hatanın bir kutlama, her kaybın bir kadeh daha doldurmak için bir sebep gibi göründüğü zaman. Dünya bir rulet gibi dönüyor ve tüm bahisler yine açgözlülükten değil, sadece kanın hala damarlarda dolaştığı o kıkırdatıcı his için siyaha konuyor. İçinde hafif bir çılgınlık var, o tatlı kaşıntı, yanmak isteyip de evet, yaşıyorum diye emin olmak için kendini yakmak istediğin o kaşıntı. Aşk kavşaklarda, dostluk kadehlerde, özgürlük yorgunluğun eşiğinde. Ve belki de anlamı aramaya gerek yok, sadece bir kez kusursuzca aptal olmaya izin vermek yeterli olabilir, çünkü hayatın gerçek, dürüst titremesi tam da burada gizleniyor.