Come noi non c'è nessuno

Bu parçadaki aşk pembe bir ışıkla parlamıyor, aksine birbirini çok iyi tanıyan iki insan gibi somurtuyor ve tartışıyor. Yorgun yolcular gibi, kavgalardan sonra sessizlikle ölçüşürler, buzdolabına notlar bırakırlar ve her şeyin kontrol altında olduğunu iddia ederler. Ama biri gider gitmez oda, sanki hatırlatır gibi, saçma sapan boyutlara uzar: Yalnız başına ne yatak ne de hayat sığmaz. Bu şarkıda, eski bir fotoğraf gibi, herkesin göz kırptığı ama tam da bu yüzden sevilen, rahatlatıcı bir kusurluluk var. İki kişinin mutluluğunun doğru olmak zorunda olmadığını fark etmek komik, üzücü ve biraz da saçma. Önemli olanın var olmasıydı. Ve biri yine "bizim gibi olamazsınız" desin, ama zaten bütün mesele de bu.