夏の影

Sıcak asfalt ve parkın yanındaki otomat makinesinden çıkan hafif yanmış waffle kokusu geliyor. Rüzgar gölgelerle oynuyor, ağustosböcekleri utanmadan tüm mahalleye bağırıyor ve uzamış tişört sırta yapışıyor - tüm bunlar sanki fazla kızarıklığı ve söylenmemiş sözleri saklamak için özel olarak düşünülmüş gibi.

Şarkıdaki yaz günleri takvimdeki tarihler değil, geri sarılmak istemeyen bir film. Bardaktaki buz çok çabuk eriyor, gülümsemeler gereğinden biraz daha uzun sürüyor ve sanki büyüme de aynı sessiz ama durdurulamaz hızla ilerliyor gibi görünüyor. Ve geriye sadece umut etmek kalıyor: bir gün aynı rüzgar, inatçı ve hafif, bir kez daha anıların öbür tarafındaki birine dokunacak.