僕のこと

Uzun bir kışın ardından sabah havası gibi - bu şarkıda hem şeffaflık hem de içten gelen sıcaklık var. Sanki biri yüksek sesle itiraf ediyormuş gibi geliyor: evet, bazen korkutucu, evet, acı verici ve bazen yalnızlık hissettirici, ama yine de bu, yürümeyi, sevmeyi ve nefes almayı bırakmak için bir neden değil. Burada sevinç kayıplarla, kırılgan anlar ise her zaman geri dönmeyen ama her zaman iz bırakan küçük mucizelerle yan yana.

Bu melodi, farklı hikayeleri olan insanların nasıl aynı şekilde düzenlendiğini anlatıyor: kanatları büyümeyle kesilmiş olsa bile uçmayı hatırlamanın ne kadar önemli olduğunu. Karlı zeminde koşmanın ya da yastığa ağlamanın hayatın aynı parçası olduğunu ve her iki durumda da “bugün hayat ne kadar harika” olduğunu anlatıyor.