Lemon

Şarkı limon kokuyor, ama limonatadaki limon kokusu değil, dili bağlayan ve parmaklarda acı bir iz bırakan limon kokusu. Burada aşk ve acı ayrılmazdır: yağmur lekeleriyle eski mektuplar gibi, dolaptan uçup gitmemiş bir koku gibi hafızada saklanırlar. Her satır, şemsiyesiz ıslak bir caddede yürümek gibidir, ev sonsuz uzaklıkta görünürken, kalp hala artık olmayan bir ışığı arar.

Müzik, en karanlık anılar bile, içinde gerçekten önemli biri varsa, değerli olabileceğini kabul etmek gibi geliyor. Bu, unutmaya çalışmak değil, daha çok geçmişin izlerini olduğu gibi bırakıp hayatına devam etmek, ama onları silmemek için yapılan sessiz bir ricadır. Yağmur, kayıplar ve limonun acısı arasında yine de bir ışık parıldıyor - bir zamanlar içini ısıtan ve sönmeyecek gibi görünen o ışık.