familie

Eski bir otobüste yolculuk yapmaya benzeyen şarkılar vardır - koltukların gıcırdadığı, pencereden şehirlerin hızla geçtiği, içeride ise sessiz düşüncelerin biriktiği otobüsler. Bu şarkılarda yüksek sesle aşk beyanı yoktur, ancak önemli manzaraları göstermek, kendi iç dünyasını paylaşmak gibi bir istek vardır - o kadar kırılgan ki, kelimeler çok büyük gelir.

Burada aşk bir hareket olarak hissedilir: taşır, götürür, bazen rotaları karıştırır, bazen de yabancı bir elin avucunu kendi adresine dönüştürür. Ve hikaye bir taslak gibi görünse bile, küçük anıtlar kalır - anlar, kokular, kalbin geri döndüğü yerler. Bütün bunlar biraz yorgun, biraz aydınlık, otobüsün arka camından giren sabah ışığı gibi, nereye gittiği tam olarak belli olmasa da yoluna devam ediyor.