Shinunoga E-Wa

Burada aşk, taviz verilemeyecek bir mutlaklık olarak karşımıza çıkıyor. Üç çeşit yemekten oluşan bir öğle yemeği ya da yabancıların parlak gülümsemeleri, o kişi yanınızda olduğu sürece hiçbir önemi yok. Her satırda koşulsuzluk duyulur: ayrılık yerine dünyanın sonu, “biz” olmadan yaşamak yerine ölüm daha iyidir. Ve bunda hiçbir melodramatiklik yoktur, sadece inatçı bir nezaketle tatlandırılmış cüretkar bir dürüstlük vardır.

Müzik bazen tutku dalgası, bazen gülümseme, bazen de iş arasında atılan bir itiraf gibi: evet, kalp bazen sallanır, evet, gereksiz düşünceler olur, ama yine de her zaman tek bir isme geri dönülür. Böyle bir aşk, kitaplardaki masallara benzemez - daha çok, yine de kahkaha ve kucaklaşma ile biten sürekli bir tartışmaya benzer. Onda mükemmellik yoktur, ama en önemlisi vardır: bu “sen” olmadan sonunu hayal etmek imkansızdır.