打上花火

Yaz her zaman zamanı aldatmayı bilir: önümüzde sonsuz günler var gibi görünür, ama aslında bir nefes, birkaç gün batımı ve sonbahar pencerelere vurur. Ancak, her anın kumdaki desen gibi hafızaya kazındığı akşamlar vardır. Dalgaların sesi, ıslak kumsalda parmakla çizilen kelimeler, gökyüzündeki ateşli çiçekler ve yanınızda, bir adım bile uzaklaşmak istemediğiniz birinin omuzu.

Bu müzikte her şey sanki deniz ritmi tutuyormuş gibi ses çıkarır ve havai fişekler saklayamadığımız duyguları aydınlatır. Tuhaflık gecenin sıcaklığında erir, endişe kahkahalarda boğulur ve geriye tek bir dilek kalır: bu yakınlık biraz daha sürsün, akşam bitmesin. Çünkü bu tür anlar sadece anıları süslemekle kalmaz, onların kalbi olurlar.