クリスマスソング

Fenerlerin ışığıyla aydınlatılan kar, eski bir filmdeki gibi yavaşça yağıyor ve şehir, çiftlerin kafalarında geyikler, şeker gibi süslemeler ve çok yüksek sesli müziklerle bir kartpostala dönüşüyor. Bu ışıltı içinde, birdenbire kendi kalbinin sesi özellikle duyulur hale gelir: amatör bir davulcu gibi düzensiz bir şekilde atar ve söylemek istediği, ama seslendirmekten utandığı düşünceleri kafasında döndürür.

Bu melodi, göğsünde aynı anda hem sıcaklık hem de özlem olgunlaşması, duyguları güzel bir ambalaja sarmak isteme, ama yine de sadece tek bir basit itirafın patlak vermesi hakkında. Her tekrarında daha az garip, ama daha dürüst hale geliyor. Ve tüm bu bayram süslemeleri arasında en önemli şey kalıyor - birinin duyacağına dair kırılgan bir umut.