Bajo De La Piel

Derinin altında hikayeler yaşıyor - silinemez, yeniden yazılamaz. Bazıları sonsuza kadar iz bırakır, diğerleri yeni anlamlara dönüşür, sanki hafıza da derisini değiştirebiliyormuş gibi. Her kelimede telaştan yorgunluk hissedilir, adımları yavaşlatma, gün batımını bir nokta olarak değil, bir nefes alma olarak görme arzusu.

Müzik, ışık ve karanlık arasındaki boşluğa çekiyor: fenerlerin yıldız gibi göründüğü, ama yine de sıcaklığın yetersiz olduğu yere. “Işık nerede?” sorusu umutsuz değil, daha çok düşünceli bir şekilde geliyor, sanki cevap zaten yakınlarda - sadece durup ortaya çıkmasını beklemek gerekiyor.