幕が上がる

Güçlü olmak her zaman güzel bir şeydir: gözlerdeki ateş, çelik gibi sırt, alkışlar ve spot ışıkları. Ama gerçekte güç başka bir şeydir - adım atmadan önce titreyen bacaklar, terden kayan avuç içleri ve sonsuz “ya olmazsa?”"düşüncesi. Yine de, tam da bu zayıflık, sonuna kadar tutunmaya değer değerli bir şey olduğunu gösterir.

Burada müzik, zafer marşı gibi değil, kendinle yaptığın bir konuşma gibi, korkunu kabul ederken aynı zamanda pes etmemeye söz verdiğin bir konuşma gibi. Şöhret için değil, “özel bir şey” için değil, bir zamanlar yanında kalmayı seçen tanıdık bir gülümseme için. Ve işte bu, herhangi bir gürültülü alkıştan çok daha ağır basar.

Sonunda basit, dürüst bir arzu kalır: sahne için değil, gerçekten değerli olanı korumak için güçlü olmak.