タイムパラドックス

Sanki gelecekten şimdiki zamana yazılmış bir mektup gibi: kelimeler nazikçe birinin cebine uzanıyor, oradan umut kırıntılarını çıkarıyor, kötü günler için küçük bir büyü saklıyor. Her şey, bir gün, özellikle zor olduğunda, bu görünmez sıcaklık ipliğinin yine de uzanıp en azından bir acıyı sileceği konusunda yatıştırıcı bir fısıltı gibi geliyor.

Buradaki müzik, kurumuş mürekkeple yazılmış açık bir zarf gibidir. Tek başına kullanılamayan sırlar, gelecek ve şimdiki zamanın sessiz bir birliği haline gelir. Bir hatırlatma gibi dinlenir: en nazik büyünün bile kendi talimatı vardır - “cebine koy, unutma, gerektiğinde çıkar”. Ve zamanı geldiğinde işe yarayacağına inanmak isteriz.