Δ. Dieu ne ment jamais

Işığın çok parlak, karanlığın ise neredeyse rahatlatıcı olduğu bir dünya. Burada müzik şöhretle değil, hayatta kalmakla ilgili: notalar itirafın, kafiyeler ise psikologun artık yardımcı olamadığı durumlarda terapinin yerini alıyor. Her kıtada uzun süren acının ardından gelen bir nefes var gibi - kaba, doğrudan, dürüst. İçinde, sözleri her zaman eylemlerinden daha yüksek olan insanlardan duyulan yorgunluk ve inanç - satın alınamayacak tek şey. Her şey kaygan, ikili, gökyüzü ile bodrum arasındaki hayat gibi: biraz kutsal, biraz şeytani, ama gerçekten canlı.