us. (feat. Taylor Swift)

Solmuş mektupların ve kimsenin içmeyi bitiremediği sigaranın dumanının kokusu var. Bu havadaki her şey sanki eski bir filmden çıkmış gibi - yumuşak, biraz tozlu, uzun zaman önce bitmiş ama nedense hala kafamda yankılanan diyaloglarla dolu. Burada aşk bir duygu değil, arkeolojik bir buluntu: anıları kazıp, bir parça bizi bulduğunda, sanki bütün gibi, ama artık nefes almayan.

Dünya, söylenmemiş sözlerle, “hatırlıyor musun?” ve “o zaman... olsaydı”larla çatlıyor, ama yine de ayakta duruyor - ataletle, müzikle, yabancı bir sese alışkanlıkla. Görünüşe göre ikisi de finalin çoktan gerçekleştiğini biliyor, sadece ses henüz görüntüyü yakalayamadı. Ve bu an, “vardı” ile “artık yok” arasında, tuhaf bir güzelliğe sahip - yağmur gibi sessiz, pencereyi açmak istediğin ama ıslanacağını bildiğin bir an.