Solifican12

İş yerinde biraz fazla ısınan güneş ve kendini analiz etmeye fazla kapılan ay kokuyor. Aralarında asılı duran bir adam var: sanki uçuyor gibi, ama kanatları iplere bağlı. Hiçbir şey talep etmiyor, her şeye şaşırıyor ve genel olarak rahat. Dünya kendi kendine dönüyor, burada ise sadece var olmayı öğreniyorlar. Ahlak yok, tanrılar yok, dayatılan anlamlar yok. Tırnakların altında biraz kir, derinin altında biraz ışık - ve bu, kendini büyük bir şeyin parçası gibi hissetmek için yeterlidir. Ya da en azından bu devasa tuvalde o kadar da yalnız olmadığını hissetmek için.