IL GIOCO DEL SILENZIO

Birinin anısı soğuksa, bunun nedeni zamanın soğutması değil, en başından beri içinde sıcaklık olmamasıdır. Soğumuş cümleler, yarım kalmış düşünceler, kimsenin cevap vermediği aramalar, hepsi bir araya gelerek yankısız, uzamış bir diyalogda birbirine karıştı. Bu bir kırgınlık değil, bir acıma değil, daha çok sessizlikten ölmüş olanı canlandırma çabalarından kaynaklanan bir yorgunluk. Melodi, sanki nefes alıp verme arasında dikkatlice, ama içten bir hüzünle ilerliyor. Her kelimede, acının neden alışkanlık haline geldiğini ve sessizliğin neden her türlü açıklamadan daha yüksek sesle duyulduğunu anlama arzusu hissediliyor. Buradaki aşk bir yara değil, bir nüksettir: geri döner, eski yaraları gıdıklar ve tekrar gider, ardında ayakların altında buz kırılmasına benzeyen bir boşluk çınlaması bırakır.