BERLINO

Gri şafak Berlin'in çatılarını tırmalıyor ve sanki oradaki hava bile metalik ses çıkarıyor. Sözler, sanki yumuşakça düşen kar gibi, ama bırakmayan bir soğuklukla yerleşiyor. Her şey sanki hareket halinde: Kimisi acele ediyor, kimisi maskenin arkasına saklanıyor, kimisi de geçmişin yetişmesine izin vermemek için sadece ileriye doğru yürüyor. Ve bu hareketin içinde garip bir sakinlik var. Müzik, vedadan önceki nefesi hatırlatıyor: biraz puslu, biraz acı ama dürüst. Çok fazla şey görmüş bir şehir, kalbin dramatik olmadan, yüksek sesli sözler olmadan bırakmayı öğrenmesini sessizce dinliyor. Yalnızca ıslak asfaltta ayak sesleri ve uzaktan gelen hafif bir çan sesi, sanki artık kimseyi beklemiyor olsa bile hala çalan bir anı gibiydi.