Visiera A Becco

Şehir, sanki biri hayatı durdurmayı unutmuş gibi gürültülü. Siperlikli şapkaları, asfalttan daha çok spor ayakkabısı görmüş, her birinin kendine özgü bir haritası olan, ama hepsinin tek bir rotası olan, sıkıntıdan uzaklaşmak ve hayatta kalmaya yaklaşmak için koşan şapkalı gençler. Sokaklardan sıcak hava ve yarım kalmışlık kokusu geliyor. Bitlerin ve sirenlerin ritminde, ev, köpek ve çocuk kahkahasıyla normal olma hayalleri eriyip gidiyor. Sanki hala her şeyin değişebileceğine inanan biri var ama farların ışığı umudu ikiye bölüyor. Sokaklar sadece koşmayı bilenleri besler ve bir an bile gecikenleri döver. Bu seslerde sadece hip-hop değil, kurtuluşu beklemeyen bir neslin yorgunluğu var. Şapkaların altında yüzlerini değil, zırhlarını saklarlar. Ve sadece motor durduğunda, gecenin sessizliğinde, kalbin ritmini duyulur: ne kahraman, ne aziz, sadece sabaha kadar yaşamak isteyen biri.