Parle moi

Dünya, neon ışıklı vitrinler ve kasvetli gökyüzü arasında donmuş gibi. Burada önemsiz şeyler sayılmaz, sadece kayıplar sayılır. Hatta aşk bile jestlerle değil, ne kadar sessizliğe dayanabileceğinle ölçülür. Yorgunluk sese karışmış, ama onda hala inatçı bir “yaşıyorum” duyuluyor. Beğeniler için değil, şöhret için değil - sadece başka seçeneği olmadığı için.

Park yerinde geç saatlerde, motorun çoktan sustuğu, ama düşüncelerin hala kafada dönüp durduğu bir an gibi geliyor. Şehir uzakta gürültülü, annem muhtemelen yine uyanık, ama içimde aynı şey dönüp duruyor: yolundan sapma, fırtınadan geçsen bile.