En boucle

Herkes bir yere koşuyor - insanlar, sokaklar, düşünceler. Sigara dumanı kirpiklere yapışıyor ve nefes alıp verme arasında bir yerde “sen” kayıyor. Komik: bu hikaye binlerce kez yazılmış gibi, ama el yine de başlangıca uzanıyor - belki bu sefer sonu farklıdır? Satır aralarında - kavgalar, şefkat ve dudaklarla değil, bir duraklamayla söylenen o “affet” var. Seste yorgunluk ve sıcaklık var, sanki kalp nefes almaya karar vermiş gibi: evet, zordu, ama en azından doğru düzgün sarılalım.