Sintetico

Aşk, talimatlara göre gitmeyen bir kimyasal deney gibidir. Bir şeyler kıvılcım saçıyor, bir şeyler eriyor ve şişenin dibinde acı birikiyor. Bu seste çok fazla elektrik var: Sanki biri nabzı synthesizer ritmiyle değiştirmeye ve kalbinin bas ve özlemden gelen yapay solunuma dayanıp dayanamayacağını kontrol etmeye karar vermiş gibi. Her satır, saklanamayacak kadar canlı ve gurur duyulamayacak kadar yıkıcı duyguların aşırı ısınmasıyla nefes alıyor. Işık ve karanlık arasında bir seçim değil, kısa devre vardır. Burada aşk kurtarmıyor, sınırları yıkıyor ve yine de ondan kopmak imkansız: acı ama onsuz hayat tamamen tatsızlaşıyor.