TU ME RENDS BÊTE

Biraz tereddütlü “viens dans mes bras” sözleri, etki yaratmak için değil, her şeyin hala geri döndürülebileceğine inanmak için tekrarlanan bir büyü gibi geliyor. Sanki biri havayı kucaklamaya çalışıyor, hafızanın silinmemesi için ikna ediyor ve dalga yapmayacağına, şaka yapmayacağına, tartışmayacağına söz veriyor, sırf o gülümsemeyi tekrar görebilmek için. Melodi yumuşak, sanki öpücük ve veda arasında kararsız kalmış gibi, o Fransız cazibesiyle, burada bile şaşkınlık zarif görünüyor.

Bu sesin içinde hafif bir kaos var: uçaklar, Telegram, kameralar, yüzük vaatleri ve ölçülü itiraflar. Her şey biraz saçma ve aynı zamanda samimi, ritim içinde “affet” demek gibi. Şarkı, çocuk gibi her şeyin yeniden iyi olmasını ve birinin gerçekten “Pense à moi” diye düşünmesini istediğinde, yetişkin olmanın ne kadar zor olduğunu anlatıyor gibi.