Faut pas

Şehir uzakta uğulduyor, kafamda ise gürültü dinmiyor. Düşünceler, kızgın asfaltta bir top gibi zıplıyor ve her zıplamada yeni bir acı hissediliyor. Etrafımdaki her şey tanıdık geliyor, ama sıcaklık yok: yüzler, bakışlar, sözler. Arkadaşlar bile telefonumdaki eski numaralar gibi oldular - varlar, ama aramak istemiyorum.

Bas sesleri ve kelimelerin sağır edici darbeleri altında yorgunluk hissi büyüyor - yetişkin, yapışkan, histerik olmayan bir yorgunluk. Hayal kırıklığının bir tesadüf değil, arka plan olduğunu anladığınızda. Ve yine de yürümeye devam edersiniz, sadece daha sessizce, bildirimleri kapatıp gururunuzu açarak. Çünkü bu gri girdapta bile bir güç vardır - kendiniz olmak, beğeniler olmasa da.