Pilote

Gecenin benzin kokusu, pencereler yarıya kadar inik, şehir her sahnesi neonla parıldayan bir film şeridi gibi. Burada duygu yok, atalet var. Motor düşüncelerden daha yüksek sesle kükrediğinde ve sessizlik çok pahalı olduğunda. Her şey kontrol altında gibi görünse de, içimde sonsuz bir "görev modu" var: kazanmak, yetişmek, yakalanmamak, aşık olmamak. Gülüyor ama gözleri gülmüyor - sadece sevginin bile euro kuruyla ölçüldüğüne alışmış. Yanındaki kız kapak gibi güzel ve parlak, ama o da uykusuz gecelerin ve sözlerin banknotların yerini aldığı sohbetlerin değerini biliyor. Bit, yağmurdan sonra asfaltta tekerlekler gibi pürüzsüzce yuvarlanıyor ve bu uğultunun içinde tuhaf bir sakinlik var. Uzun süredir huzur aramamış olanlarda görülen türden.