M' Manc (con Geolier & Sfera Ebbasta)

Aşk, kimsenin kapatmak istemediği bir zil sesi gibidir. Konuşma "yeter" ve "seni özledim" arasında sıkışıp kalsa da, parmaklar yine de telefona uzanıyor, sanki sadece hat değil, kalp de donacakmış gibi. Sözler nefesle karışır ve hatta öfke bile, sabahın erken saatlerinde yarı uykulu bir "brrr-brrr" ile söylendiğinde nazik duyulur. Bu melankoli ve sigara dumanı fonunda garip bir teselli var: Demek ki, hala acıyorsa duygular yaşıyor. Her akor, özlemenin yüksek sesle, ototyune ve kırgınlıkla, ama yine de gerçekten özlenebileceğinin bir hatırlatıcısı gibi.