Miami Vice

Krom parıltısı, benzin kokusu ve kendi önemselliğinden kaynaklanan hafif baş dönmesi, sanki hayatın kendisi sonsuz bir bahar tatiline dönüşmüş gibiydi. Maskenin yüzden daha değerli olduğu, konuşmaların banknotların hışırtısı ve motora uyum sağlayan rap parçalarından ibaret olduğu bir dünya. Burada hayaller inşa edilmez, denize bakan lüks bir daire ve Richard Mille'den sahte bir tanrı ile birlikte günlük olarak kiralanırlar. Her satır sanki havaya atılan bir kurşun gibi, yüksek sesli, anlamsız ama güzel. Kıvılcımlar uçuşuyor, arzular, kurşunlar ve markalar birbirine karışıyor ve bunların hepsinin üzerinde, T-Rex ve cezasızlık kokan bir duman yükseliyor. "Mord tua vita mea"nın bir slogan gibi duyulduğu yerde, önemli olan anlam değil, ağır, parlak, kendini beğenmiş bir ses. Yine de onda çekici bir şey var: tıpkı otel penceresinden fırtınayı izlemek gibi, tehlikeli olduğunu bilerek de gözlerini alamıyorsun.